Daha önce “Adalet ve Toplum” konulu bir yazım vardı. O yazıda adaletin; gerçekten adaletli bir şekilde işleyip işlemediğini sorgulamıştık.
Yani suçlular, mahkemelerde hak ettiği cezaları alıyor muydu yoksa onlara verilen cezalar; mağdurların daha çok yaralanmalarına, incinmelerine mi sebep oluyordu? Ayrıca sadece suçluya ceza vermek yeterli miydi? “Mağdur olan kişilerin yaralarını sarmak, zararlarını gidermek” neden yasalarla korunmuyordu.
Bunun araştırmasını yapmak ve tüm toplumun yararını gözeten bir adalet sistemini kurmak tabii ki bu alanda uzmanlaşmış kişilerden oluşan bir ekiple mümkün. Ama bir türlü, tüm toplumu memnun edecek bir çalışma gerçekleşmiyor.
Devlet; kendisini oluşturan topluluğu yönetirken öncelikle yasalara uyan, toplumun çıkarı için çalışan, vergisini ödeyen, örnek vatandaşlarını koruyup kollamakla sorumludur. Suçluyu ise toplumun yararlı ve onurlu vatandaşlarından uzak tutarak düzenin bozulmasını önlemeli, toplumun huzurunu sağlamalıdır.
Önceki yazımızda da bahsettiğimiz gibi maalesef, sistemimiz bu ayrımı yapamıyor. Vatandaşlık görevini hakiki şekilde yerine getiren sınıfın; suçlular karşısında çaresiz şekilde ezilmesine göz yumduğu aşikar.
Şuan bile, bunları yazarken açıp birkaç habere bakıyorum. Yine aynı şeyleri yaşamaya devam ettiğimizi görüyorum. Değişen hiçbir şey yok.
Hatta haberi de yazayım: Altı ay önce tahliye olan kişi “ masum birini öldürmekten” tutuklandı. Adamın geçmişine bakıyorsun, gasp, yaralama, dolandırıcılık her şey var. Kaçıncı sabıkası kim bilir? Son verilen cezanın da üçte birini yatıp çıkmış. Şimdi de sadece “çay soğuk geldi” diyen kadın müşterisini önce tokatlayıp sonra öldürüyor.
Çok şaşırmamak gerek.
Bu ülke, 70 sabıkası olup da işlediği son suçla haberlere çıkan kişileri de gördü. Artık 71. suçtan kaç yıl yer çıkar, az çok biliyoruz. Hatta çoktan çıkmıştır ve aramızdan birilerinin daha canını yakmaya başlamıştır.
Hayat, bu kadar basit mi? Maalesef bu kadar basit işte.
Yani bizlerin şimdilik hayatta olması; bir psikopatla ya da dünya kadar sabıkası olmasına rağmen aramızda gezen hasta ruhlu insanlarla, tesadüfen de olsa yollarımızın kesişmemesine bağlı. Trafikte, sokakta, alışverişte… Herhangi bir yerde.
Yorum Yazın